środa, 30 listopada 2016

Wyjątkowy mówca

Do kościoła przyciągnął mnie ksiądz profesor Mariusz Rosik – biblista i wykładowca na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, pełni też inne funkcje ale nie przyciągnęły mnie jego tytuły tylko sposób w jaki przybliża ludziom Boga.

Kościół parafialny św. Franciszka z Asyżu
Archidiecezja wrocławska, Dekanat Wrocław – południe
Trasa: Dom, Wrocław, ul. Borowska 174
Długość: ok. 13 km/x2
Sposób pokonania: rower




Pomimo wielu tytułów ks. prof. Mariusz Rosik jest osobą bardzo skromną i przemawia do ludzi zrozumiałym językiem. Był zaproszony do głoszenia rekolekcji w tej parafii i jak tylko zobaczyłam, że to ostatni dzień jak będzie głosił tam rekolekcje postanowiłam przyjechać. Naprawdę było warto ksiądz miał kazanie na temat miłości bliźniego. Najbardziej zapamiętałam kilka wątków:

1. Miłość jest moim wyborem

To ode mnie zależy kogo kocham. Pan Jezus mówił o miłości do wszystkich ludzi nawet nieprzyjaciół.

2. To jak kocham zależy od drugiego człowieka

Pan Jezus okazywał ludziom miłość na różne sposoby, dla jednych ludzi był życzliwy, uzdrawiał choroby, brał dzieci na ręce, natomiast dla innych osób (faryzeuszy) był bardzo stanowczy i wymagający nazwał ich „grobami pobielanymi”. W zależności od tego jak postępuje drugi człowiek tak mam go traktować naśladując w tym Boga.

3. Akceptacja i tolerancja drugiego człowieka

Jeśli widzę, że ktoś trwa w grzechu np. bierze narkotyki to moim obowiązkiem jest mówienie mu prawdy o tym, że niszczy swoje zdrowie, to jest grzech z którym powinien zerwać. Nie mogę w imię tolerancji czy akceptacji przyzwalać na jego grzech. Jestem odpowiedzialny za drugiego człowieka.
Ksiądz profesor Mariusz Rosik miał więcej do powiedzenia i mam nadzieję, że dokładnie odzwierciedliłam jego myśli w tym co zapamiętałam. Wszystkich zainteresowanych odsyłam na jego stronę internetową, która jest prowadzona w kilku językach http://www.rosik.archidiecezja.wroc.pl/ zachęcam do czytania i słuchania.



Co do samej budowli to kościół jest zbudowany na planie dwunastoboku o promieniu siedemnastu metrów, wnętrze świątyni nawiązuje do starożytnych budowli rzymskich. Wchodząc schodami do kościoła widać napis „BŁOGOSŁAWIONY, KTÓRY IDZIE W IMIĘ PAŃSKIE”, pełne słowa wypowiadane w trakcie Mszy Św. brzmią: „Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.” i uświadamiają nam bliskość oraz potęgę Boga. Po wejściu do kościoła w głównym ołtarzu jest widoczna ikona Jezusa Chrystusa  Pantokratora, nad nią jest gołębica symbolizująca Ducha Św., wyżej jest krzyż św. Franciszka z San Damiano koło którego są 2 rzeźby aniołów a nad krzyżem znajduje się rzeźba Boga Ojca z wyciągniętymi do ludzi rękami. Tak więc ołtarz jest dosyć wysoki. :-) Po obydwu stronach ikony są rzeźby apostołów, Tabernakulum z napisem „JA JESTEM” oraz Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Na ołtarzu bliżej wiernych jest rzeźba Pana Jezusa Dobrego Pasterza oraz św. Franciszka. Obraz św. Franciszka jest też z lewej strony ołtarza obok tryptyku i obrazu św. Klary. W kościele są też inne obrazy oraz witraże tak więc wszystkich zainteresowanych odsyłam do literatury i/albo do osobistej pielgrzymki do kościoła. Dodam tylko, że kościół został poświęcony 29.5.1997 jako pomnik Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego. Jest to „żywy pomnik” ponieważ mieści się w nim Ośrodek Kultury Katolickiej Rotunda św. Franciszka, który zachęca do katolickiej aktywności.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz